Kwaliteitsnorm tolkgebruik bij anderstaligen in de zorg
Van zorgverleners wordt verwacht dat zij kunnen inschatten in welke situaties een tolk nodig is en of dit een professionele, of een informele tolk kan zijn. Gebruik van een beoordelingsschema helpt bij het maken van deze keuze.
Pharos
KNMP
KNOV
LHG
NHG
NIP
NPCF
NVvP
Tolken in de zorg
Zorgverleners en patiënten zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor het slechten van een aanwezige taalbarrière. Dit kan via een informele tolk (vriend, familielid) of een professionele tolk. De kosten voor het inzetten van een professionele tolk worden sinds 2012 niet meer vergoed door de overheid. Vele veldpartijen, professionals, kenniscentra en wetenschappers hebben zich uitgesproken tegen deze maatregel. Zij wijzen erop dat de kwaliteit, veiligheid en toegankelijkheid van de zorg in het geding komt door deze maatregel die het verminderd inzetten van professionele tolken tot gevolg kan hebben. Het voornaamste argument hierachter is dat goede communicatie tussen patiënt en zorgverlener één van de basisvoorwaarden is voor het leveren van veilige en effectieve zorg. Een zorgverlener moet immers op basis van de juiste informatie een diagnose stellen en een behandelingsvoorstel doen. En de patiënt moet precies kunnen begrijpen wat deze behandeling inhoudt, wat eventuele risico’s zijn en wat er van hem/haar wordt verwacht. Bijvoorbeeld ten aanzien van medicatie.