Het bloeddrukmedicijn van Geran Rooijackers heeft een onverwacht gunstige bijwerking: “Ik ben nu ook van mijn migraine af! Van het migrainemiddel dat ik eerst had, werd ik doodziek.”

• Naam: Geran Rooijackers.
• Leeftijd: 50.
• Werk: Vrijwilliger bij Stichting ABC en alfabetiseringsambassadeur.
• Medicijnen: Enalapril voor de bloeddruk en extra vitamine D. Allergisch voor Relpax (tegen migraine) en netelroosmedicatie.

“Toen ik achttien was kreeg ik netelroos. Ik kreeg ernstige bijwerkingen van het netelroosmedicijn. Ik kon niet meer lopen en mijn tong werd zo dik dat ik niet meer praten kon. Ik denk dat het door dit medicijn kwam, maar het kan ook de allergie geweest zijn. Ik weet het niet. Die bijwerkingen stonden wel op de bijsluiter, maar die begreep ik niet. De huisarts en de apotheker heb ik er nooit over durven vertellen. Die communicatie hebben we nooit gehad. Ik was voor heel veel dingen te bang en onzeker.”

“Ik slik nu een bloeddrukverlagend middel. Ook daarvan had ik in het begin erge bijwerkingen. Die stonden in de medicijnbijsluiter, die ik dus niet goed kon lezen. Twee weken was ik duizelig en misselijk. Daarna ging het gelukkig over en bleek dat ook mijn migraine wegbleef. Op advies van de arts en apotheker blijf ik het slikken, hoewel mijn bloeddruk goed is. Eerst gaf de neuroloog me daar Relpax voor, maar na een tijdje werd dat door mijn lichaam afgestoten. Ik kreeg migraine, slikte een pil en werd direct zo ziek dat ik dacht dat ik doodging! De ambulance moest erbij komen.

Lees ook: “Ik kan het nog steeds niet uitspreken: di-clo-fe-nac”

“Als ik nu iets niet snap, bel ik voor extra uitleg. Daar heb ik geen moeite meer mee. Wel nog soms met de telefoonlijn voor herhaalrecepten. Dan moet je zo’n onuitspreekbare medicijnnaam inspreken. Dat is moeilijk. Kunnen ze daar niet eens iets wat makkelijkers voor verzinnen?

“Op mijn 38e ben ik weer naar school gegaan. Ik was voorleesmoeder en merkte dat kindertjes van groep 5 het beter konden dan ik. Nu ben ik taalambassadeur! Vroeger op de kleuterschool merkte de juf dat ik problemen had met de fijne motoriek. Ik mocht niet naar het speciaal onderwijs omdat dan de school waar ik zat mijn subsidie zou verliezen. Ik dacht dat ik heel speciaal was: als de andere kinderen een moeilijk werkje deden, kreeg ik een kleurplaat of mocht ik koffie halen.

“Ik ging wel over, maar alleen omdat ik ouder werd. Ik kende de maanden van het jaar niet, het alfabet niet, veters strikken leerde ik pas toen ik 8 was. Ik was een ‘dom ding’, zakte zelfs voor mijn verkeersdiploma.

“Op de huishoudschool heb ik iedereen voor de gek gehouden. Ik kon heel goed plannen. Ik begon lang van tevoren de vragen voor proefwerken uit mijn hoofd te leren. Iedere dag een paar. Ik haalde negens en tienen maar begreep eigenlijk helemaal niet waarover het ging. Ik wilde graag naaister worden, maar zij vonden dat niet passen. Kinder- en jeugdverzorging moest ik maar doen. Van die stof snapte ik helemaal niks. En ik kon het ook niet meer zo plannen dat ik proefwerken haalde. Ik moest het opgeven en ging werken als kamermeisje in een hotel. Gelukkig heb ik toch nog het certificaat costumière van de modevakschool gehaald. Over kleding maken kun je me alles vragen!”

Bron: Kunt u dat even uitleggen? 2015 KNMP Medicijn Media, van KNMP ism Pharos, Stichting Lezen & Schrijven en V&VN.

Lees hier een paar andere verhalen van laaggeletterden en zorgverleners over medicijngebruik.

Lees ook Bloopers – de 7 meest voorkomende onduidelijkheden in voorlichtingsmateriaal.

Bekijk de documentaire Kunt u dat even uitleggen?